Το σμίλεμα ενός Κόσμου

Τι παίζεται στο μυαλό ενός προικισμένου ανθρώπου και πώς μπορεί να ξεχωρίσουν τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας? Τι είναι αυτό που μας ωθεί να κοιτάξουμε στα βάθη της ύπαρξής μας και να ανασύρουμε τα όσα με την πραγματικότητα φαινομενικά δεν ταιριάζουν? Είναι η φαντασία απλά ένα παιχνίδι που μας δόθηκε για αντιμετώπιση των όσων βιώνουμε ή μήπως κάτι βαθύτερο ορίζεται και προκύπτει από αυτή τη σχέση νου και ψυχής?

Πώς γίνεται μέσα στη δίνη του πολέμου να διώξεις το βλέμμα από τη σφαγή και να το αφήσεις να πλανηθεί σε ονειρεμένους φανταστικούς κόσμους? Πόση δύναμη έχει η έκφραση κι ο λόγος όταν δεν αρκούν να περιγράψουν τα όσα γεννήθηκαν στα έγκατα της ψυχής σου και σ' αναγκάζει να γίνεις δημιουργός θεός για να τους δώσεις ζωή και να τα βγάλεις ως άλλος Προμηθέας στο φως?

...και γιατί αυτό που ζεις και βιώνεις να σε τρομάζει τόσο κι όσα δεν έζησες και δε συνέβησαν ποτέ σε συνεπαίρνουν τόσο? Ή μήπως είναι απλά αντανακλάσεις των όσων έζησες σε άλλες ζωές, σε άλλους κόσμους, σε άλλους χωροχρόνους? Τι είναι τα όνειρα αν όχι η ίδια η ελπίδα?

John Ronald Reuel Tolkien

John Ronald Reuel Tolkien... Ένα από τα πιο ανήσυχα πνεύματα της εποχής μας, που άφησε τη σφραγίδα του ανεξίτηλη σε κάθε γενιά αυτής. Γεννημένος τις 3 Ιανουαρίου 1892 στη Νότια Αφρική για να επιστρέψει στην Αγγλία λίγα χρόνια αργότερα. Θα σπουδάσει στη σχολή "Βασιλεύς Εδουάρδος VI" στο Μπέρμιγχαμ όπου θα διδαχτεί αγγλοσαξονικά και αρχαία αγγλικά για να συνεχίσει στο κολέγιο Έξετερ της Οξφόρδης στην Αγγλική Φιλολογία. Έχοντας εξαιρετική έφεση και μεγάλη αγάπη για τις γλώσσες και την ιστορία τους, θα μελετήσει αρχαία Ουαλικά και Φινλανδικά για να δημιουργήσει τις δικές του γλώσσες εν συνεχεία... Μ' αυτές τις γλώσσες θα πλαισιώσει αργότερα τον κόσμο που θα δημιουργήσει όταν τα Ξωτικά οι Νάνοι, οι Άνθρωποι και τα Χόμπιτς λάβουν σάρκα και οστά...

Θα ζήσει το δράμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου μέσα στα Χαρακώματα όπου κατά την ανάπαυλα ανάμεσα στις μάχες θα ξεπροβάλει η βάση του κόσμου που αργότερα θα δημιουργήσει... Το μυθολογικό περίβλημα της Μέσης Γης, η Θεογονία του Τόλκιν, το Σιλμαρίλιον...

Δεν άντεχε στη σκέψη η χώρα του να στερείται μυθολογίας καθώς δεν υπάρχουν αρχαίοι αγγλικοί μύθοι όπως άλλων αρχαίων λαών...

"I am interested in mythological invention, and the mystery of literary creation. I was from early days grieved by the poverty of my own beloved country:it had no stories of its own, nor of the quality that I sought, and found in legends of other lands. There was Greek, and Celtic, and Romance, Germanic, Scandinavian, and Finnish; but nothing English, save impoverished chap-book staff."

Οι γλώσσες που δημιούργησε για κάθε φυλή της φανταστικής του Γης, οι Sindarin και Quenya - οι γλώσσες των Ξωτικών, η Westron - η γλώσσα των Ανθρώπων, η Khuzdul - η γλώσσα των Νάνων, η Valarin - η θεϊκή γλώσσα των Βάλαρ και η Μάυρη Γλώσσα - The Black Speech του Sauron της Δεύτερης Εποχής...

"Ash nazg durbatulûk,

ash nazg gimbatul,

ash nazg thrakatulûk,

agh burzum-ishi krimpatul"

"One Ring to rule them all,

One Ring to find them,

One Ring to bring them all,

and in the darkness bind them"

Εν αρχή ην το Χάος κι ένα Σύμπαν που περιμένει με αγωνία τη δημιουργία του...

Ποιος συγγραφέας του Φανταστικού θα πλάσει τα πάντα εξαρχής? Κάθε φανταστική ιστορία ξεκινάει με τον κόσμο της ήδη δημιουργημένο κι απλά τον ντύνει με τους ήρωες και τις περιπέτειές του στην αιώνια διαμάχη Καλού και Κακού που αποτελεί ραχοκοκκαλιά κάθε διήγησης... Ο Τόλκιν δημιούργησε το Σύμπαν του, χώρισε τις τάξεις των Θεών - αυτές τις πολλαπλές εκφάνσεις του Ενός, και πριν τη δημιουργία του Κόσμου, της Γης, δημιούργησε το αντίπαλο δέος, την προσωποποίηση του Κακού που θα συμμετάσχει όμως ενεργά στη δημιουργία του Κόσμου... Ο Κόσμος του με μουσική πλάστηκε η μουσική τον δημιούργησε...

Για να τον ντύσει εν συνεχεία με τις φυλές των Ξωτικών, των Νάνων και να προετοιμάσει τον ερχομό της Φυλής των Ανθρώπων... Θα τους δοθεί η Γλώσσα, θα τους δοθεί η σκέψη από τον ισόθεο συγγραφέα, για να τους τοποθετήσει σε ένα μεσαιωνικό περιβάλλον με κάστρα και ιππότες, δράκους και νεράιδες... Ένας κόσμος απίστευτα σκληρός, επίπεδος, με αρχή και τέλος, όπου τα πλάσματα που τον κατοικούν μπορούν να πλησιάσουν τη Χώρα των Θεών, εκείνων των αγγελικών πλασμάτων που επιθύμησαν να κατοικήσουν στη Γη για να διδάξουν τα πλάσματά που δημιούργησαν... Μια μυθολογία τόσο οικεία στον ελληνικό κόσμο, όταν ο κόσμος τελείωνε στις Ηράκλειες Στήλες... Ένα κράμα νορμανδικών, γερμανικών και ελληνικών μύθων, ραχοκοκκαλιά μιας νέας Θεογονίας...

Ναι, χωρίς δεύτερη σκέψη θα τοποθετούσα τον Τόλκιν πλάι στον Ησίοδο... Καθώς ανθρωπίνως αδύνατο να τακτοποιήσεις το Άναρχο Χάος, κι ουδείς πλην του Ησίοδου το κατάφερε...

Τόλκιν, ένας σύγχρονος Ησίοδος ένας σύγχρονος Όμηρος. Θέλει τόλμη να αγγίξεις το όνειρο, να το σύρεις και να το φέρεις στα μέτρα σου και να διδάξεις γενεές μ' αυτό...