Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Ainulindalë


Ο Έρου ο Ένας, που στην Άρντα ονομάζεται Ιλούβαταρ, πρώτος δημιούργησε τους Άινουρ τους Ιερούς...

Παιδιά της σκέψης Του, ήταν μαζί Του πριν γίνει οτιδήποτε άλλο...

Τους μίλησε με μουσική, τους πρότεινε θέματα μουσικά κι ο καθένας έψαλλε για καιρό μόνος του, ή λίγοι μαζί...

Κι Εκείνος άκουγε...

Κι ακούγοντας έφτασαν σε βαθύτερη αρμονία, σε βαθύτερη κατανόηση... στην τελειότητα...

Κι ήρθε ο καιρός κι ωρίμασε ο χρόνος... κι ο Ιλούβαταρ κάλεσε τους Άινουρ φανερώνοντάς τους ένα θέμα όλο δύναμη, αποκαλύπτοντας πράγματα μεγαλύτερα και ωραιότερα, απ' όσα είχαν φανταστεί...

Και η δόξα της Αρχής και το μεγαλείο του Τέλους του θέματος, έκπληκτους τους άφησε...

Υποκλίθηκαν μπροστά στη μεγαλοφυΐα του Ενός και σιώπησαν...

Τα λόγια Του σαν φλόγα πύρινη μετέδωσαν έναν πρωτόγνωρο ενθουσιασμό... και στους Άινουρ αποκαλύφτηκαν τα όσα είχε έρθει η ώρα να φανερωθούν...

"Το θέμα που σας φανερώθηκε σε μια Μεγάλη Μουσική ας μετατραπεί. Ζωή σας έδωσα με την Άφθαρτη Φλόγα, τις ικανότητές σας δείξετε μου διανθίζοντας το θέμα, επινοήστε ελεύθερα, τις σκέψεις σας προσθέστε. Κι Εγώ θα σας ακούω και θα χαίρομαι την ομορφιά του τραγουδιού σας"...

Κι ο ήχος υψώθηκε, και οι φωνές των Άινουρ με αρμονία διαμόρφωσαν το θέμα αυτό... Αρμονικά πλεγμένες μελωδίες ξεχύθηκαν σε μέρη και τόπους όπου δεν είχαν ξαναπάει, κι ο αντίλαλος απλώθηκε στο Κενό, που δεν ήταν άδειο πια...

Ποτέ ξανά δε θα παιχτεί τέτοια μουσική, αν και λέγεται ότι τα θέματα του Ιλούβαταρ θα παιχτούν σωστά όταν όλοι καταλάβουν τον απόλυτο σκοπό Του, όταν οι χορωδίες των Άινουρ συνδυαστούν με αυτές των Παιδιών του Ιλούβαταρ στο Τέλος των Ημερών...

Και τότε θα δοθεί στις σκέψεις τους η μυστική φωτιά, κι ο καθένας θα κατανοήσει τον άλλον...

Και καθόταν ο Ιλούβαταρ ακούγοντας τη μουσική των Άινουρ, και για πολύ καιρό σ' αυτή ελαττώματα δεν υπήρχαν ...


Αλλά καθώς το θέμα εξελίσσονταν, στην καρδιά του Μέλκορ, γεννήθηκε η επιθυμία να συμπεριλάβει θέματα της δικής του φαντασίας, επιζητώντας να αυξήσει τα όσα του είχαν δοθεί... Γιατί ο Μέλκορ είχε χαρίσματα δύναμης και γνώσης μεγαλύτερης των αδερφών του καθώς συχνά είχε πάει στους κενούς τόπους, την Άφθαρτη Φλόγα να αναζητήσει...

Κι έκαιγε βαθιά μέσα του η επιθυμία να δώσει Ύπαρξη σε δικά του πράγματα ψάχνοντας στο κενό... αλλά την Φλόγα δεν την βρήκε... Αυτή όμως βρίσκεται με τον Ιλούβαταρ...

Και οι σκέψεις του Μέλκορ, να έχουν αρχίσει από καιρό να διαφοροποιούνται από αυτές των αδερφών του, δικές του σκέψεις πλεγμένες στο Κενό...

Αυτές τις σκέψεις τις περιέλαβε στη μουσική του κι αμέσως δημιουργήθηκε κακοφωνία, ταράζοντας τις σκέψεις των αδερφών του, οι οποίοι απελπισμένοι εναρμόνισαν τη μουσική τους με τη δική του αντί των σκέψεων που είχαν αρχικά... Θύελλα από ταραγμένους
ήχους ξεχύθηκε, κι ολόγυρα από το θρόνο του Ιλούβαταρ τα κύματα πολεμούσαν το ένα το άλλο...

Ευθύς ο Ένας σήκωσε το αριστερό χέρι και χαμογέλασε... και ένα καινούριο θέμα ξεκίνησε μες τη θύελλα, όμοιο κι ανόμοιο ταυτόχρονα με το προηγούμενο, δυνάμωσε και πήρε νέα ομορφιά...

Όμως η κακοφωνία του Μέλκορ αγριεμένα ξεσηκώθηκε να αντιπαλέψει το νέο θέμα... Βίαιος Πόλεμος των Ήχων ξέσπασε, και οι Άινουρ σιώπησαν με τρόμο, ώσπου ο Μέλκορ κυριάρχησε...

Τότε σηκώθηκε ο Ιλούβαταρ και η όψη του ήταν αυστηρή... Το δεξί Του χέρι υψώθηκε και το θέμα που γεννήθηκε μέσα στη σύγχυση δεν έμοιαζε με κανένα άλλο... ένα θέμα απαλό σαν κυματάκι που όμως αδύνατο ήταν να καταπνιγεί, υφαίνοντας ένα μεγαλόπρεπο σχέδιο...

Και τα ανάκτορα να σείονται και τόποι όπου η ησυχία ουδέποτε είχε ταραχτεί, ξύπνησαν ...

Σηκώθηκε για τρίτη φορά ο Ιλούβαταρ και η όψη του ήταν τρομερή... και υψώνοντας τα χέρια ψηλά, η μουσική έπαψε...

Και αφού τους κοίταξε, έτσι τους μίλησε:

"Μεγάλοι είναι οι Άινουρ και μεγαλύτερος ανάμεσά τους ο Μέλκορ... Όμως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει όσα δεν του τα φανέρωσε ο Ιλούβαταρ και όσα έχετε ψάλει θα σας τα φανερώσω για να δείτε τι φτιάξατε... Κι εσύ Μέλκορ γνώριζε ότι κανένα θέμα δεν μπορεί να παιχτεί παρά τη θέλησή μου, αν δεν έχει την αρχική πηγή σ' Εμένα, κανένα θέμα δεν μπορεί να αλλαχτεί... Γιατί αυτός που θα το προσπαθήσει απλά θα είναι όργανο δικό Μου για να επινοηθούν πράγματα τόσο όμορφα, που δεν είχε φανταστεί"...

Ακατανόητα τα λόγια Του, γέμισαν τρόμο τους Άινουρ... Μα στον Μέλκορ ντροπή και κρυφό θυμό και μόνο προκάλεσαν...

Τότε ο Ιλούβαταρ σηκώθηκε μεγαλόπρεπα κι οδήγησε τους Άινουρ στους άδειους τόπους, στο Κενό... Εκεί ξεδιπλωνόταν πλέον ένας νέος Κόσμος να στέκεται σφαιρικός μες το Κενό..

"Δείτε τη Μουσική σας! Αυτό το αποτέλεσμα της μουσικής σας τέχνης... Όσα προσθέσατε η επινοήσατε εκεί θα τα βρείτε, ανάμεσα στο σχέδιο που σας έδωσα... Κι εσύ, Μέλκορ, απλά θα ανακαλύψεις ότι και οι πιο κρυφές σου σκέψεις, μέρος του όλου και συνεισφορά στη δόξα του αποτελούν"...


2 σχόλια:

  1. Χρειάστηκε να διαβάσω to Silmarillion τουλάχιστον 3-4 φορές για το καταλάβω.

    Από την τσαντίλα μου άρχισα να ακούω τη μουσική του Melkor (Morgoth). Την αφυπνιστική μουσική που άκουσε ο πραγματικός λευκός Μάγος, ο ηγέτης των Istari Maiar, Curunir-Curumo-Saruman!:

    White Hand's Power
    http://www.youtube.com/watch?v=r9FuthnUsE8&feature=PlayList&p=21D222F9DB6B88C3&index=17



    White Hand's Power to the realm of Isengard,
    White Hand's Elegance to the Kings of Isengard
    White Hand's Supremacy to the ancestors of middle-earth
    White Hand's Dominion to the end of the world
    ...and to universe at next


    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλωσόρισες Χρήστο!

    Η Κοσμογονία του Τόλκιν, ως μια προσπάθεια να καλύψει το κενό ή την ανυπαρξία της αγγλοσαξονικής μυθολογίας, στηρίχτηκε σε μύθους και θρύλους άλλων λαών. Κάτι που μας φαίνεται οικείο, δεν μπορεί παρά να είναι κομμάτι μας, τμήμα της δικής μας μυθολογίας. Η απόλυτη ισότητα αρσενικού και θηλυκού (7 Θεοί - 7 Θεές), ο επίπεδος κόσμος που έβλεπε το τέλος του στις Ηράκλειες στήλες, πριν γίνει σφαιρικός, τα πρότυπα ηρώων που παρουσιάζονται αλλά και η απίστευτη θρησκευτικότητα στο έργο ενός ανθρώπου που επέλεξε πριν γράψει την ιστορία του, να πλάσει τον κόσμο που περιγράφει και τα πλάσματα που κατοικούν σ' αυτόν... Μα πριν απ' όλα έπλασε τα πλάσματα εκείνα που με τις δυνάμεις τους συντηρούν και προστατεύουν αυτόν τον κόσμο... Επεμβαίνουν ως από μηχανής Θεοί σε κάθε βήμα της Κοσμογονίας του, ορίζουν τις τύχες ξωτικών, νάνων κι ανθρώπων...

    Και τι πιο όμορφο από την αλήθεια... Τα πάντα είναι ήχος και μουσική. Αρκεί να ανοίξει κανείς τα αυτιά της ψυχής του και να αφουγκραστεί τα όσα υπάρχουν και μιλούν. Κι ας είναι κι αθέατα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή